عدالت خداوند و گرسنگی انسانها

خداوند در آیه ششم سوره مبارکه هود می فرماید:
وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها (1)
 هیچ جنبنده‏اى در زمین نیست مگر اینکه روزى او بر خداست.
در برخی روایات هم این مطلب آمده است. از امام صادق روایت شده است که فرمودند:
إِنْ کَانَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى قَدْ تَکَفَّلَ بِالرِّزْقِ فَاهْتِمَامُکَ لِمَا ذَا وَ إِنْ کَانَ الرِّزْقُ مَقْسُوماً فَالْحِرْصُ لِمَا ذَا؟
اگر خداوند متعال متکفل روزی شده، پس دغدغۀ (بیجا) برای چیست؟ و اگر روزی تقسیم شده است، پس حرص و ولع برای چه؟
مضمون این روایت این است که روزی همه تقسیم شده است و خداوند آن را بر عهده گرفته و جایی برای حرص و دغدغه بیجا نیست.

حال این سوال مطرح می شود که اگر خداوند روزی انسانها را تضمین کرده و برعهده گرفته است، چرا بسیاری از انسانها در گرسنگی به سر می برند یا حتی از گرسنگی می میرند و از امکانات اولیه زندگی محروم هستند؟

فقط آنچه ببینم باور می کنم ...

برخی معتقدند فقط چیزی را باید باور کرد و موجود دانست که ملموس باشد و با چشم دیده شود.

پوزیتویستهای اثبات گرا و حس گرایان غالبا این عقیده را دارند.
حال باید دید که این نظریه تا چه حد درست است.
نخستین اشکالی که به این نظریه وارد می شود این است که بسیاری از موجودات هستند که یقینا وجود دارند و همه مردم از جمله حس گرایان آنها را قبول دارند ولی در عین حال دیده نمی‌شوند. و قابل مشاهده نیستند.

 

هدف از خلقت انسان

سؤال :

چرا خداوند انسان را خلق نموده و چه نیازی به خلقت انسان داشته است؟

جواب:

در ابتدا باید یک نکته را متذکر شویم تا مسئله روشنتر شود:انسان چون موجودی ضعیف بوده و در ذات خود فقیر و ناقص است، همیشه محتاج کمالات و داشته های بیشتر است و تمام تلاش او برای این است که به کمال بالاتری برسد. هر انسانی هرگونه کاری که انجام می دهددر راستای دست یافتن و تحصیل امری است که فعلا فاقد آن است. حال ممکن است این کمال،‌توهمی باشد یعنی شخص خیال کند که فلان چیز باعث کمال او است مانند شخصی که فکر می کند گناه و لذت از آن برای او مفید است یا مال حرام چیزی به دارایی و کمالات او اضافه می کند ....