عدالت خداوند و گرسنگی انسانها

خداوند در آیه ششم سوره مبارکه هود می فرماید:
وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها (1)
 هیچ جنبنده‏اى در زمین نیست مگر اینکه روزى او بر خداست.
در برخی روایات هم این مطلب آمده است. از امام صادق روایت شده است که فرمودند:
إِنْ کَانَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى قَدْ تَکَفَّلَ بِالرِّزْقِ فَاهْتِمَامُکَ لِمَا ذَا وَ إِنْ کَانَ الرِّزْقُ مَقْسُوماً فَالْحِرْصُ لِمَا ذَا؟
اگر خداوند متعال متکفل روزی شده، پس دغدغۀ (بیجا) برای چیست؟ و اگر روزی تقسیم شده است، پس حرص و ولع برای چه؟
مضمون این روایت این است که روزی همه تقسیم شده است و خداوند آن را بر عهده گرفته و جایی برای حرص و دغدغه بیجا نیست.

حال این سوال مطرح می شود که اگر خداوند روزی انسانها را تضمین کرده و برعهده گرفته است، چرا بسیاری از انسانها در گرسنگی به سر می برند یا حتی از گرسنگی می میرند و از امکانات اولیه زندگی محروم هستند؟